W 1742 wywodzący się z Grabowca ks. Aleksander Boniecki był proboszczem parafii Stabrów /Stawrów/.
W 1775 roku szpital „ruski” znajdował się na działce pomiędzy ulicą Rynek a ulicą Skierbieszowską.
W latach 1759-1784, 1815-1866 funkcjonował greckokatolicki dekanat grabowiecki.
23 września 1872 roku dziekan dekanatu zamojskiego, proboszcz parafii Szczebrzeszyn, ks. Aleksander Górski informuje biskupa chełmskiego, że nowa cerkiew została poświęcona w obecności wicedziekana dekanatu zamojskiego ks. Michała Romualda Mosiewicza (proboszcza parafii Świdniki), ks. Mikołaja Malczyńskiego (proboszcza parafii Grabowiec), ks. Mikołaja Nazarewicza (proboszcza parafii Wojsławice).
2 marca 1855 roku zmarł car Mikołaj I Pawłowicz. We wszystkich kościołach r.g. (zapewne i r.l.) parafialnych miały odbyć się nabożeństwa żałobne. Dziekan dekanatu grabowieckiego ks. Teodozy Dyakowski informuje, 16 lipca 1855 roku, biskupa diecezji chełmskiej, że we wszystkich kościołach r.g. wchodzących w skład dekanatu grabowieckiego zostały odprawione nabożeństwa żałobne. Prawdopodobnie nabożeństwa odbywały się na początku maja tego roku, gdyż tak było w dekanacie hrubieszowskim.
Według stanu na 20 października 1842 roku w parafii greckokatolickiej w Grabowcu było 129 „dymów” – gospodarzy grekokatolików. Kolatorem cerkwi był Michał Teleżyński. Parafia płaciła diakowi 7 rubli i 50 kopiejek. Diak mieszkał w swoim domu.
6 stycznia 1810 roku przy cerkwi parafialnej Wniebowzięcia NMP w Grabowcu powstało bractwo, do którego w 1833 roku należało siedem osób. W dekanacie grabowieckim było to najstarsze bractwo. W dekanacie grabowieckim bractwa istniały także przy cerkwiach w Horyszowie Ruskim, Koniuchach (filii Horyszowa Ruskiego), Jarosławcu, Tuczępach.
|