1 Kor 13,1-8.13

Prawdziwa miłość

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów a miłości bym nie miał,     Stałbym się jak miedź brzęcząca     albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i poznał wszystkie tajemnice,     I posiadał wszelką wiedzę     i wszelką wiarę, tak iżbym góry przenosił, A miłości bym nie miał, byłbym niczym     I gdybym całą majętność moją rozdał na jałmużnę,     a ciało wydał na spalenie, lecz nie miał miłości,     nic bym nie zyskał Miłość cierpliwa jest i łaskawa, miłość nie zazdrości i nie szuka uznania, nie unosi się pychą;     Nie dopuszcza się bezwstydu i swego nie szuka,     nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; Nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz weseli się z prawdy.     Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy,     we wszystkim pokłada nadzieję     i wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje i nie jest jak proroctwa, które się skończą,     Albo jak dar języków, który zniknie,     lub jak wiedza, której zabraknie. Teraz więc trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, a miłość jest z nich największa.